Zrównoważone zbiory pejotlów

Autor: Elena Ekspert ds. doświadczeń (psychodeliki oraz rośliny psychoaktywne i lecznicze), bloger, pasjonat zdrowej żywności

Kiedy organizm - bez względu na to, jak mały - odpadnie, może mieć ogromny wpływ na cały ekosystem. W dzisiejszych czasach niejednokrotnie staje się jasne, jak delikatna i genialna jest natura i jak wszystko się przeplata. Aby zapewnić ochronę gatunków, bardzo ważne jest traktowanie elementów ekosystemu z szacunkiem.

Biorąc pod uwagę naturalne siedlisko gatunków, staje się jasne, że przyroda powinna być pozostawiona sama sobie, jak to tylko możliwe, ponieważ jest bardzo dobra w dbaniu o siebie i utrzymaniu równowagi. Przykład: kwiaty Banisteriopsis caapi wytwarzają olej, który jest zbierany przez określone gatunki mrówek, które są również ich zapylaczami. Mrówki te chronią także larwy określonego gatunku motyla (likenid).

Meskalina

Kaktus Peyote (Lophophora williamsii) to mały, psychoaktywny kaktus występujący na wolności w Teksasie, USA i Meksyku. Nie ma kolców, a jego powierzchnia jest podzielona przez 5 do 13 (bardzo rzadko 14) żeber. Zawiera substancję meskalinę, halucynogenną substancję, która prawdopodobnie była stosowana przez ludzi od tysięcy lat. Najstarsze znalezione dowody to figurki wykonane z suszonych kaktusów pejotlowych. To znalezisko zostało zachowane w jaskiniach Shumla w Teksasie. W Peru odkryto także świątynię, w której znaleziono posąg z 1000 lat pne przedstawiający szamana trzymającego w rękach kaktus San Pedro. San Pedro zawiera także meskalinę, chociaż mniej niż Peyote, i rośnie szybciej niż Peyote.

Ślady kopyt małego jelenia

Aby zdobyć kaktusa Pejotl, Indianin udał się na pielgrzymkę. Indianie Huichol musieli pokonać około 500 km na pustynię w San Luís Potosí. Pierwotnie robiono to pieszo w 40 dni. Obecnie odbywa się to autobusem.
Ten stan meksykański jest naturalnym środowiskiem kaktusa Peyote. Poszukiwanie tego świętego kaktusa uznano za polowanie. Szaman szukał „śladów kopyt małego jelenia”. Pierwszy znaleziony kaktus został zastrzelony z łuku i strzały. Nastąpiły modlitwy, a Peyotle zostały zebrane przez resztę roku.

Wykorzenienie kultury

Pierwszym Europejczykiem, który napisał o użyciu Peyote, był XVI-wieczny Fray Bernardo de Sahagün. Był botanikiem i odkrył, że dzięki spożywaniu tego dziwnego kaktusa rdzenni mieszkańcy mieli albo wspaniałe, albo straszne wizje.

Kiedy Hiszpanie przybyli do Meksyku, byli twardo nastawieni do kultury pejotlowej. Myśleli, że jest pogański i nie rozumieli, że ten kaktus był uważany za święty sakrament i środek uzdrawiający. W pismach hiszpańskich można przeczytać, jak rdzenni mieszkańcy używali kaktusa, w wyniku czego doszło do dziwnego stanu ekstazy. Poszli „do domu słońca”, gdzie można było znaleźć piękno i światło. Kaktus pejotlowy był używany podczas ceremonii, podczas których curandero (medyk) pomagał na przykład choremu wodzowi. Były też ceremonie, podczas których cała wioska tańczyła wokół ognia i śpiewała pod wpływem Pejotla.

Kilka plemion, w tym Apaczowie i Huichol, kontynuowało te ceremonie, nawet gdy tkwili w rezerwatach. W tych rezerwach warunki życia były złej jakości. Rdzenni Amerykanie zostali wypędzeni z pierwotnego środowiska i otrzymali tylko niewielki kawałek ziemi, który nie był ekonomicznie interesujący dla białych. W ich życiu pojawił się alkohol, a wraz z nim przemoc, smutek i rozpacz.
Około 1880 roku powstał Duchowy Taniec, rytuał pochodzący od duchowego i religijnego przywódcy o imieniu Wovoka. Widział w wizji, że nadejdzie nowy czas, a dzięki rytuałowi Ghost Dance świat ten powstanie szybciej. Tańce grupowe trwały kilka dni, aż tancerze zemdlali z wyczerpania. W tych mrocznych czasach, w których ci ludzie się znaleźli, było to promyk nadziei, poczucie odzyskania pewnej kontroli nad swoją przyszłością.
W 1890 r. Białe władze tak przestraszyły się powodzeniem tych rytuałów, że było to całkowicie zabronione. Zakończyło się masakrą, w której zginęło kilku mężczyzn, kobiety, dzieci oraz przywódca Sitting Bull i jego syn. Potem ceremonie trwały tylko w środku, w tipi. Ci, którzy uczestniczyli w tych spotkaniach, jedli suszone Pejotl, śpiewali, używali świętego tytoniu i kadzidła. Używając bębnów i grzechotek, stworzyli nowe piosenki, nawyki i rytuały. Zastosowanie Pejotla pomogło społeczności powstrzymać się od picia alkoholu i zachować godność.

Zastosowanie Peyote

Alkaloidy znajdujące się w kaktusie Peyote tworzą efekt specjalny, który może trwać do 12 godzin. Świeżo wysuszony pejotl zawiera około 2,4% meskaliny z 8% alkaloidów. Efekty są opisywane jako dodatkowa wrażliwość na dotyk, stan emocjonalny (często) euforii, przeżywanie żywych kolorów. Często nudności pojawiają się w pierwszych godzinach. Kiedy to znika, zwykle następuje ekstatyczny, zamyślony lub medytacyjny stan.

Havelock Ellis, pisarz i badacz, opisał swoje doświadczenia z Peyote w następujący sposób: „Na początku światło i cień grały w niejasną grę, która sugerowała obrazy, ale nigdy ich w pełni nie stworzyła. Potem obrazy stały się wyraźniejsze, a każdy możliwy kolor pojawił się w tym czy innym miejscu Obrazy pękały kolorami i były zbyt mylące, by je opisać. Można je porównać do kalejdoskopu: symetrycznych grup pięknych kształtów. W miarę upływu czasu stawały się coraz wyraźniejsze, ale wciąż nie do opisania. Wyglądało to jak rozległe pole złote klejnoty, usiane olśniewającymi czerwonymi i zielonymi kamieniami, które ciągle się zmieniały. Powietrze wydawało się wypełnione niejasnymi perfumami, które zmieszały się z pięknymi wizjami, eliminując wszelkie niedogodności. Ręce mi się trzęsły i zapisanie moich ustaleń było ogromne. „

Kaktusowi Peyote przypisano wiele mocy leczniczych. W małych dawkach tłumi uczucie głodu i działa delikatnie stymulująco. Ponadto Peyote ma właściwości antybakteryjne i dezynfekujące. Indianie Tarahumara zastosowali Pejotl w postaci maści na rany, ukąszenia i bolące mięśnie. Posłańcy, którzy często musieli podróżować na duże odległości, również żuli kawałki Pejotla. To dało im energię i pozwoliło im powstrzymać zło. Kiowa zastosowała Peyote w leczeniu grypy, gruźlicy, szkarlatyny i chorób wenerycznych.

Zrównoważone pozyskiwanie na wolności do niedawna było definiowane jako: dopóki gatunek ma wystarczająco dużo czasu na wyprodukowanie następnych pokoleń, które mogą dorastać tak jak zebrane geny, równowaga jest utrzymywana. Kaktus pejotlowy jest gatunkiem zagrożonym. Rośnie bardzo powoli. Zachodnie zainteresowanie Pejotlem, a jeszcze bardziej meskaliną, pomaga zmniejszyć liczbę pejotlów wciąż występujących na wolności. Ważną rolę odgrywają także inne czynniki, w tym zmiana krajobrazu spowodowana przez człowieka i nieprzewidziane zmiany związane ze zmianą klimatu.

Jeśli chcesz cieszyć się specjalną rośliną, którą jest Pejotl, możesz sam wyhodować ją z nasion, jeśli masz dużo cierpliwości. W Sklepie z Kaktusami Mekalinowymi od Sirius znajdziesz również uprawiane pejotle, w różnych rozmiarach.

W każdym razie zdecydowanie zaleca się cierpliwość i dbanie o kaktusa Peyote, aby mógł dojrzewać i starzeć się w przyszłości. Jeśli do tego czasu nie stworzysz takiej więzi z tym specjalnym kompostonem, nie masz już serca, aby go pochłonąć, a raczej chcesz zająć się nim jako stary dobry przyjaciel.

Elena Ekspert ds. doświadczeń (psychodeliki oraz rośliny psychoaktywne i lecznicze), bloger, pasjonat zdrowej żywności

Elena studiuje rolnictwo ekologiczne i biodynamiczne, ponieważ poza psychodelikami oraz roślinami psychoaktywnymi i leczniczymi jej pasją jest także zdrowa żywność. Nauka o układzie endokannabinoidowym, różnych kannabinoidach i terpenach jest niezwykle dla niej interesująca.

Więcej na temat Elena