Phellandren

Phellandren jest opisywany jako pieprzny, z lekkim cytrusowym zapachem. Uważa się, że phellandren ma szczególne wartości lecznicze. Jest stosowany w tradycyjnej medycynie chińskiej w leczeniu zaburzeń trawiennych. Jest to jeden z najważniejszych związków w oleju z liści kurkumy, który jest stosowany do zapobiegania i leczenia ogólnoustrojowych infekcji grzybiczych.

Phellandren jest prawdopodobnie najłatwiejszym terpenem do zidentyfikowania w laboratorium. Gdy roztwór phellandrenu w rozpuszczalniku (lub oleju zawierającym plandlandren) traktuje się stężonym roztworem azotanu sodu, a następnie kilkoma kroplami lodowatego kwasu octowego, szybko powstają bardzo duże kryształy azotanu phellandrenenu.

Phellandren odkryto po raz pierwszy w oleju eukaliptusowym. Dopiero na początku XX wieku powstał i wykazał, że phellandren wykonany z oleju eukaliptusowego był dwoma izomerycznymi phellandrenami (zwykle znanymi jako α-phellandren i β-phellandren) i podczas utleniania nadmanganianem potasu powstały różne kwasy, co wykazało, że kwasy pochodzą z dwóch różnych izomerycznych fenlandrenów. Do tego czasu phellandren był mylony z pinenem lub limonenem. Obecnie znanych jest wiele olejków eterycznych, w których występuje phellandren. Jest to jednak nieco niepewny terpen, ponieważ można go wykryć tylko w olejach niektórych gatunków, zwłaszcza eukaliptusa, i tylko w niektórych okresach roku.

Phellandren można znaleźć w wielu ziołach i przyprawach, w tym w cynamonie, czosnku, koperku, imbiru i pietruszce. Wiele roślin produkuje β-fenlandren jako część olejków eterycznych, w tym lawendę i jodłę. Rozpoznawalne zapachy niektórych olejków eterycznych są prawie całkowicie determinowane obecnością phellandrenu. Olejek pieprzowo-koperkowy składa się prawie w całości z phellandrenu. Głównym składnikiem olejku imbirowego jest phellandren. Phellandren jest głównie wchłaniany przez skórę, dzięki czemu jest atrakcyjny do stosowania w perfumach. Jest również stosowany jako dodatek do produktów spożywczych.